Larnaca Club... oil on canvas 42 X 30 cm , 2012 |
.
Στην οδό Ζήνωνος Κιτιέως στην Λάρνακα, ακριβώς απέναντι από το Μουσείο Πιερίδη, συναντάμε ένα από τα πιο ιστορικά κτήρια της πόλης. Πρόκειται για ένα κτίσμα του 18ου αιώνα που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως
πανδοχείο και χάνι, προσφέροντας φιλοξενία στους ταξιδιώτες της εποχής,
που έφταναν με τα ζώα τους στο λιμάνι της Σκάλας.
Στην λιτή πρόσοψη ακριβώς πάνω από την είσοδο δεσπόζει το μεγάλο ξύλινο και σκεπαστό μπαλκόνι. Η βαριά δίφυλλη πόρτα με τα μεταλλικά καρφιά είναι πολύ χαρακτηριστική, λόγω του μεγάλου όγκου της έχει ενσωματωμένη μια μικρότερη βοηθητική. Ο μεγάλος διάδρομος της εισόδου οδηγεί στον καμαροσκέπαστο ηλιακό και στην εσωτερική αυλή με τον κήπο, ενώ η πέτρινη σκάλα οδηγεί στο ανώι, το οποίο διαθέτει επτά μεγάλα δωμάτια με ισάριθμα τζάκια.
Μέσα στον 19ον αιώνα αναφέρεται ως κατοικία του Jacometto Mattei και αργότερα του Γάλλου φιλάνθρωπου γιατρού Joseph Irenee Foblant, ο οποίος μαζί με τις Γαλλίδες μοναχές του Τάγματος Αγίου Ιωσήφ πρόσφεραν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους άπορους κατοίκους της πόλης. Κατά χρόνια της αγγλικής αποικιοκρατίας το κτήριο μετατράπηκε σε Λέσχη δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών, ενώ η μεγάλη εσωτερική αυλή έγινε το πρώτο γήπεδο τένις στην Κύπρο.
Ευτυχώς σήμερα το κτήριο έχει κηρυχθεί διατηρητέο αλλά χρειάζεται άμεση αναπαλαίωση για να μπορέσει να αντισταθεί στην φθορά του χρόνου.
Στην λιτή πρόσοψη ακριβώς πάνω από την είσοδο δεσπόζει το μεγάλο ξύλινο και σκεπαστό μπαλκόνι. Η βαριά δίφυλλη πόρτα με τα μεταλλικά καρφιά είναι πολύ χαρακτηριστική, λόγω του μεγάλου όγκου της έχει ενσωματωμένη μια μικρότερη βοηθητική. Ο μεγάλος διάδρομος της εισόδου οδηγεί στον καμαροσκέπαστο ηλιακό και στην εσωτερική αυλή με τον κήπο, ενώ η πέτρινη σκάλα οδηγεί στο ανώι, το οποίο διαθέτει επτά μεγάλα δωμάτια με ισάριθμα τζάκια.
Μέσα στον 19ον αιώνα αναφέρεται ως κατοικία του Jacometto Mattei και αργότερα του Γάλλου φιλάνθρωπου γιατρού Joseph Irenee Foblant, ο οποίος μαζί με τις Γαλλίδες μοναχές του Τάγματος Αγίου Ιωσήφ πρόσφεραν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους άπορους κατοίκους της πόλης. Κατά χρόνια της αγγλικής αποικιοκρατίας το κτήριο μετατράπηκε σε Λέσχη δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών, ενώ η μεγάλη εσωτερική αυλή έγινε το πρώτο γήπεδο τένις στην Κύπρο.
Ευτυχώς σήμερα το κτήριο έχει κηρυχθεί διατηρητέο αλλά χρειάζεται άμεση αναπαλαίωση για να μπορέσει να αντισταθεί στην φθορά του χρόνου.
Ενδιαφέρον... η πόρτα αυτή μου θύμισε λίγο την πόρτα στο Κατάλυμα της Γαλλίας της Ρόδου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης βρίσκω ιδιαίτερο αυτό το ξύλινο στήριγμα του μπαλκονιού!
Υποθέτω ότι δημιουργεί μια κούρμπα που ξεκινά από την άκρη και πάει προς τον τοίχο;;
Καλό ΣΚ Στέλιο να έχεις!!
beautiful painting and interessant story of that house ! would love to
ΑπάντησηΔιαγραφήsee inside ! hope it will be kept like it is !
wish you a lovely weekend stelios !
Μια ακόμη ωραία δημιουργία Στέλιο μου με ενδιαφέρον ιστορικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο.
A very beautiful piece of history and interesting to read . Love the painting , great rendering. Have a nice Sunday .
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως πάντα με τις ενδιαφέρουσες ζωγραφιστές ιστορίες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή Στέλλιο...
μαγικό το έργο σου Στέλιο!!!Σε συνοδεία πάντα με τα επιμορφωτικά σου λόγια-))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο!!!!!!
καλό βράδυ και ευχαριστώ-)))
I love the symmetry and balance of your composition.
ΑπάντησηΔιαγραφήI always enjoy reading the history part.
Εκτός από την εικαστική σημασία το έργο σου έχει και ιστορική. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση κι ας μείναμε μόνο στην πολύ ιδιαίτερη πρόσοψη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα να έχουμε.
A beautiful painting and good work history.
ΑπάντησηΔιαγραφήManuel
Κάπως γίνεται και προκύπτει μέχρι και το λούστρο του ξύλου...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ χρώματα, πολύ ωραίο!
Pls accept your award here:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://ashokism.blogspot.in/2013/02/liebster-awards.html
congrats!!!
Πολύ όμορφη η περιγραφή και φαίνεται από την εικόνα η μεγάλη ξύλινη πόρτα ότι δεν είναι απλού σπιτιού. Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν κι αναδεικνύουν τα παλιά κτήρια κι ευτυχώς που υπάρχουν και καλλιτέχνες που απαθανατίζουν την ομορφιά του τόπου μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή